-
1 μέλος
A limb, in early writers always in pl., Il.7.131, Pi.N. 1.47, etc. ( κατὰ μέλος is corrupt for κατὰ μέρος in h.Merc. 419); μελέων ἔντοσθε within my bodily frame, A.Pers. 991 (lyr.), cf. Eu. 265 (lyr.); κατὰ μέλη ([etym.] - εα) limb by limb, like μελεϊστί, Pi.O.1.49, Hdt.1.119;τὰ τοῦ σώματος μέλη καὶ μέρη Pl.Lg. 795e
; μέλη ποιεῖν dismember, LXX 2 Ma.1.16: later in sg., AP9.141, Gal.UP12.3,al.;ἡ κατὰ μέλος τομή Str.2.1.30
.2 metaph.,ἐσμὲν.. ἀλλήλων μέλη Ep.Rom.12.5
, cf. 1 Ep.Cor.6.15.B esp. musical member, phrase: hence, song, strain, first in h.Hom.19.16 (pl.), of the nightingale (the Hom. word being μολπή), cf. Thgn.761, etc.;μέλη βοῶν ἄναυλα S.Fr. 699
; esp. of lyric poetry,τὸ Ἀρχιλόχου μ. Pi.O.9.1
; ἐν μέλεϊ ποιέειν to write in lyric strain, Hdt.5.95, cf. 2.135; , cf. D.H. Comp.11;Ἀδμήτου μ. Cratin.236
; μέλη, τά, lyric poetry, choral songs, opp. Epic or Dramatic verse, Pl.R. 379a, 607a, al.; [μ.] ἐκ τριῶν συγκείμενον, λόγου τε καὶ ἁρμονίας καὶ ῥυθμοῦ ib. 398d.2 music to which a song is set, tune, Arist.Po. 1450a14; opp. ῥυθμός, μέτρον, Pl.Grg. 502c; opp. ῥυθμός, ῥῆμα, Id.Lg. 656c; Κρητικόν, Καρικόν, Ἰωνικὸν μ., Cratin.222, Pl.Com.69.12,14: metaph., ἐν μέλει properly, correctly,ἐν μ. φθέγγεσθαι Pl.Sph. 227d
; παρὰ μέλος incorrectly, inopportunely,πὰρ μ. ἔρχομαι Pi.N.7.69
;παρὰ μ. φθέγξασθαι Pl.Phlb. 28b
, Lg. 696d;παρὰ μέλος λαμπρύνεσθαι Arist.EN 1123a22
, cf. EE 1233a39.3 melody of an instrument,φόρμιγξ δ' αὖ φθέγγοιθ' ἱερὸν μ. ἠδὲ καὶ αὐλός Thgn.761
;αὐλῶν πάμφωνον μ. Pi.P.12.19
;πηκτίδων μέλη S.Fr. 241
: generally, tone,μ. βοῆς E.El. 756
. [In h.Merc. 502 θεὸς δ' ὑπὸ καλὸν ἄεισεν must be read for θεὸς δ' ὑπὸ μέλος ἄεισεν, and Ἕλλησιν δ' ᾄδων μέλεα καὶ ἐλέγους is corrupt in Epigr. ap. Paus.10.7.6.] -
2 κροτητός
2 κ. ἅρματα rattling, bumping chariots, S.El. 714; κροτητὰ πηκτίδων μέλη music struck from the harp, Id.Fr. 241.II τὰ κροτητά,Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > κροτητός
См. также в других словарях:
κροτητός — κροτητός, ή, όν (Α) [κροτώ] 1. αυτός που όταν χτυπηθεί βγάζει ήχο («κτύπῳ δ ἐπιρροθεῑ κροτητὸν ἀμὸν και πανάθλιον κάρα», Αισχύλ.) 2. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τὰ κροτητά α) είδη γλυκισμάτων β) τμήμα εδάφους που έχει πατηθεί πολύ 3. φρ. α) «κροτητὰ… … Dictionary of Greek
